ปัญหาที่แก้ไม่ตก ประเด็นดราม่า ครูรับงานเสริม

แต่อย่างที่ทราบกันดีว่าเงินเดือนครูไม่สูงนัก นอกจากนี้ ครูไทยยังเผชิญกับ “วิกฤตหนี้ครู” ที่รัฐบาลพยายามแก้ไข อย่างหนัก โดยในปี 2565 ที่ผ่านมา กระทรวงศึกษาธิการร่วม กับ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้ผลักดันนโยบาย ของรัฐบาลในการแก้ปัญหาหนี้ครู พบว่าครูทั้งประเทศมีกว่า 900,000 คน รองลงมาคือ 

ธนาคารออมสิน 3.49 พันล้านบาท และสถาบันการเงิน เช่น ธ.กรุงไทย ส่งผลดีต่อลูกหนี้กว่า 400,000 ราย ภาระหนี้ลดลงกว่า 2,200 ล้านบาท 2. การปรับโครงสร้างหนี้ โดยการรวมหนี้ของสหกรณ์ออมทรัพย์ครูหรือให้กู้เงินจากสถาบันการเงินที่มีอัตราดอกเบี้ยต่ำกว่าทำให้เงินค่าจ้างครูต่อเดือนลดลงและเหลือเงินเดือนหลังหักลดหย่อนไม่น้อยกว่าร้อยละ 30 และ 3. กำหนดเงินค่าลดหย่อนสวัสดิการ ฌาปนกิจสงเคราะห์ 

ช่วยให้กลุ่มแรก ( 70% ของเงินเดือน % ) ของครูและนักการศึกษาอื่น ( ภ.ป.ก. ) สามารถใช้เงิน กยศ. เป็น หลักประกันการกู้ยืมได้ ปัจจุบัน ครู และ นักการศึกษา 360,000 คนใช้ CHP เป็นหลักประกันเงินกู้ โดยไม่มีค่าประกันเพิ่มเติมสำหรับครู ช่วยลดค่าใช้จ่ายกว่า 2.3 พันลบ.

ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา ครูและนักการศึกษา หลายแสนคนต้องตกเป็นหนี้ แม้ว่ารัฐบาลจะพยายามจัดการ กับหนี้ครูก็ตาม บางคนถึงจุดที่รายได้ไม่พอใช้ ต้องหันไปเป็นหนี้นอกระบบ คณะกรรมาธิการการเงิน การคลัง สถาบันการเงิน และ ตลาดการเงิน ของสภาผู้แทนราษฎร 

จัดทำรายงานข้อเสนอแนะเพื่อแก้ไขปัญหา หนี้บำเหน็จบำนาญครูเพื่อตอบสนองต่อวิกฤต หนี้ในปัจจุบัน รายงานที่จะเผยแพร่ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2566 นำเสนอประเด็นเชิงโครงสร้างของหนี้ครู

เมื่อพูดถึงปัญหาโครงสร้างหนี้ครู ที่ผ่านมา เจ้าหนี้แข่งกันปล่อยกู้โดย ไม่ควบคุมยอดหนี้ ส่งผลให้ครูกู้ยืมเกินศักยภาพ ในการชำระหนี้ด้วยเงินเดือน ปัญหาที่ทำให้ครูประสบปัญหาหนี้สินล้นพ้นตัว คือ เจ้าหนี้เงินกู้ตั้งแต่วันแรก ที่ครูเข้ารับตำแหน่ง เจ้าหนี้พร้อมปล่อยกู้ครูทันที นับล้านบาท ไม่คำนึงถึงศักยภาพ หรือรายได้เลย หลายแห่งไม่มีขีดจำกัด ต้องการผู้ค้ำประกัน 3-4 คนในเวลาเดียวกัน หรือบางกรณี 10 คน เพื่อโอนความเสี่ยง และ ไม่ต้องรับผิดในฐานะผู้ค้ำประกันร่วม